Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

13 maart 2011

MonChou taart de luxe

Monchoutaart (met verse roomkaas). Ach ja.. (zei zij verveeld). Daar doe ik altijd een beetje laatdunkend over, zo van "dat is een taart die je maakt wanneer je geen oven hebt, of als die toevallig niet werkt". Zonder adequate argumentatie vind ik zo'n taart geen enkele culinaire uitdaging. Maar waar heb ik het eigenlijk over, arrogante donder?!

En dus sla ik weer aan de 'koekkruimelbodemmakerij'. Niet alleen met gesmolten boter dit keer (en bastognekoeken, want die staan ver vér boven 'biscuitjes' - betrapte zij zich wederom op laatdun- kendheid - op mijn lijst met mogelijke koekjes); maar óók met een halve pot verwarmde bosbessenjam. Aparte wending. Lekker met de vingers (in plaats van een natte lepel) is dit in ieder geval een veel betere massa om onderin een taartvorm over de bodem te verdelen. Het goedje ruikt sterk naar kandij en de consistentie is die van, tja, van samengeknepen ontbijtkoekkorst eigenlijk. Maar binnen tien minuten na start staat fase één van mijn Monchoutaart in de koelkast op te stijven. Dus daar ben ik alvast enthousiast over..

Voor de kaaslaag gebruik ik dubbel zoveel monchou (400g; tegen dezelfde hoeveelheid slagroom, 250ml) en iets minder basterdsuiker (150g). En dan heb ik voor mijn gevoel nòg niet genoeg. Of is mijn springvorm (een uit de kluiten gewassen vierkant geval van de Xenos) gewoon te groot?

Vlaaivulling uit blik vind ik naar zogenaamde 'zwembadsnoepjes' smaken: te zoet, te chemisch, nep. Maar goed, ik mik de inhoud van zo'n blik wel over mijn taart. Nadat ik braaf net geen drie bananen in dunne plakjes heb gesneden en deze over de monchou heb verdeeld. Maar ik wil absoluut géén kersenvlaaivulling... Dus 'bosvruchten' dan maar. Er is krap een uur voorbij nu en de taart staat in vol ornaat in de koelkast, te wachten op wat komen gaat. En daar ben ik dus wel zéér enthousiast over.
Waarna ik natuurlijk beoordeel:

Nèt uit de koelkast gaat het nog soort van, maar anders dan dat is de taart ab-so-lúút niet in punten op taartbordjes te krijgen. De monchou is te zacht en de bodem plakt volledig aan het vetvrije papier vast (de bodem is niet krokant; ik zou zeggen "minder jam"). Helaas dus alleen te serveren in brokstukken. De bodem is te zoet (wederom zeg ik "minder jam"), maar die bastognekoeken zijn het helemaal! Oppassen denk ik, dat de taart niet te zoet wordt.
De toevoeging van banaan is inderdaad een gouden greep. De taart lijkt wel extra smeuïg en heeft iets oprecht fruitigs. Een hap taart is erg lekker. Ja, ik ben eigenlijk wel om. Hoewel ik blij ben dat ik niet ook de hoeveelheid slagroom heb verdubbeld, want dan zou het wel heel zware kost zijn geweest. De monchou is van zichzelf al lekker romig in de mond. En ik blijf erbij dat ik het niet zo heb op vlaaivulling-uit-blik; ik zie wél duidelijke opties voor bijvoorbeeld Nigella's bosvruchtensiroop (oh, já, mjam, met ahornsiroop en vérse blauwe bessen - altijd beter dan die uit de diepvries, die ik nu over de bovenkant heb uitgestrooid en die een beetje ingekakt smaken).

1 opmerking:

  1. O haha, ja inderdaad monchou taart... Dat is lang geleden dat ik dat heb geproefd! Het is wel de ultieme makkelijk te maken taart, maar de smaak.... die kan nogal varieeren, maar ik denk dat het met de juiste ingredienten echt wel een topper kan zijn!

    BeantwoordenVerwijderen